خراسان رو به حجاز

خراسان رو به حجاز
هر روز پنج نوبت، خراسانيان و ميهمانان در صحن سلطان در پشت گنبدي كه او در زيرش آرميده، رو به حجاز صف مي كشند و احرام مي بندند و به سجده مي روند و باز برمي خيزند. گويي امام جماعت، خود اوست.

روز وصل دوستداران

بايد جمعيت را شكافت و در دل مردمان كوچه اي باز كرد و پيش رفت و روي پنجه هاي پا بلند شد و قد كشيد و دست ها را به ضريح رساند. بسياري ازآنان با آنكه بارها نزديك ضريح شد ه اند اما هنوز شوق كم كردن فاصله با حضرت در دلشان تازه است.
برای آن لحظه و آن همهمه برنامه های زیادی ریخته بودم اما هر قدم که یزدیکتر می شدم،قطعه ای پازل فکرم را گم می کردم،در عوض جورچین دلم قطعه قطعه کامل تر می شد به واسطه ی گام هایی که به سوی او بر می داشتم.
مرتبه ی اولی که می خواستم دستم را به ضریح برسانم بین جمعیت تاب نیاوردم یعنی امانم نداند و من رد شدم بی اینکه انگشتانم ضریح را غرق بوسه کرده باشند.خیلی دلم گرفت انگار که حضرت دست رد بر سینه ام زده باشد.به دارالسیاده رفتم،اما به ناگاه شعله ای در دلم زبانه کشید از جنس امید و رستگاری.تازه فهمیدم سرتاسر حرم،پر است از حضور حضرت و آقا تنها مختص به روضه ی منوره نیست.باخیال راه ارام ارام در صحن ها و رواق ها قدم زدم و با حضرت حرف.
تمام برنامه هایم را یک به یک انجام دادم جز بوسیدن ضریح حضرت.

شهد شیرین مشهد،نقاره

این نوا را باید زیر زبان ذهن مزه مزه کرد تا فهمید که چون شهد شیرین است.
وقتی به گوش میرسد هوش و عقل را به بازی می گیرید.
زلزله در دل به راه می اندازد،
مگر چیست این صدا؟این شور؟
پیرمرد را که از نزدیک می بینی می فهمی این صدا ها از عشق بر می خیزد، از حسی وصف ناشدنی.همان حسی که پیرمرد را یارای پیمودن هر روزه ی پلکان نقاره خانه است.
کهن سنت چهارصدساله برای آفتاب می دمدفبرای آمدنش و برای رفتنش.

هنر در حرم-بخش دوم

آسماني زير گنبد

تكه كاشي هايي كه از سقف رواق گنبدالله وردي خان آويزانند 
در واقع تدبير معماران ايراني اند براي پوشاندن فاصله ديوار و طاق بالاي سرشان. مقرنس كم كم چنان موردتوجه كاشي كاران و آينه كاران مسلمان قرارگرفت كه تبديل به عنصري كاملا تزئيني و مقرنس سازي، تخصصي مستقل در معماري شد. چنين فضاي ظريفي را كاشي كاران فقط با خرده كاشي هاي معرق مي پوشانند وآينه كاران با خرده آينه هايشان. اين رواق در
شما ل شرقي حرم مطهر واقع شده است.

 مينا و طلا

قاب هاي رنگي ميناكاري آ ن چنان با زمينه فلز يشان غريبه نيستند. در واقع رنگ هاي مينايي، حاصل تركيبات اكسيدفلزي با نمك هستند. قرمز، سبز و زرد مينايي از طلا، مس و گل ماشي به عاريت گرفته شد هاند تا بر در ورودي دارالسياده بنشينند.