حُسن ِحَسَن بودن

حَسَن بودن همه اش حُسن است.

حسن(ع)غریب،حسن(ع)کریم
در اثبات غریب بودن حسن(ع) همین بس که از دست هم سرش،زهر خورد.
و در اثبات کرامت و بخشش اش همین بس که همسرش را امر به فرار کردن نمود تا بدست حسین(ع) و زینب (ع) صدمه ای نبیند.

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر